Update 17 april 2025: Zoë is al in Nederland in een gastgezin. Ze trok het niet in het asiel in Griekenland. U kunt haar dus bezoeken. Zoë kan met andere honden, als ze even de tijd krijgt om te wennen aan die honden. Ze kan ook met kinderen. Zoë is nog maar kort in Nederland. Bij onverwachtse bewegingen, wat je vaak bij kinderen ziet, kan ze schrikken en happen - we plaatsen haar dus niet bij kinderen. Zoë heeft een tuin nodig om gelukkig te zijn. Lopen aan de riem kan ze al heel goed.

Zoë’s verhaal:

Op 20 oktober 2024 kreeg het asiel een melding, dat er ergens een hond aan de kant van de weg zou liggen, die hulp nodig had. Een vrijwilligster stapte meteen in haar auto en ging kijken, maar die hond kon niet gevonden worden. Maar zo vond men Zoë wel!

De vrouwen bleven namelijk zoeken en kwamen een heel eind verder uit bij een verlaten kapelletje. Ze konden de hond, die ze zochten, niet vinden, maar tot hun stomme verbazing zagen ze wél een hele kleine hond - die daar moederziel alleen rond liep. Het was een meisje en dat was dus Zoë.

Het was opvallend hoe zeer dit kleine meisje blij was om de vrijwilligsters te zien. Ze was dol- en dolblij en toen de vrijwilligsters haar riepen, kwam ze meteen aangerend. Super blij, en wat had ze een honger. Ze had duidelijk al dagen of weken niet gegeten en gedronken! Ze wist van gekkigheid niet hoe snel ze kon eten en rukte het bordje eten bijna uit de handen van de vrijwilligster, die dat natuurlijk niet erg vond!

Rond haar nek had dit meisje geen halsband, maar men kon wel zien dat ze een (te strakke) halsband had om gehad. Waarschijnlijk heeft ze jaren aan een ketting gelegen bij iemand en toen die persoon geen zin meer in haar had, heeft hij de halsband afgedaan en haar gedumpt. Dit meisje heeft toen haar vertrek genomen bij die oude, verlaten kerk - zonder eten en drinken. Het is een wonder, dat ze het overleefd heeft, want de kerk is in the middle of nowhere. In de bergen, waar niemand komt en waar packs met zwerfhonden en zelfs wolven zijn, die zo’n kleintje meteen verscheuren! Kortom, een levensgevaarlijke plaats om een hond te dumpen.

De vrijwilligsters noemen haar Zoë, omdat het dorp bij het kerkje zo heet.

Zoë was dol- en dolblij, dat ze gered werd van een hongersdood, of vermoord te zullen worden door zwerfhonden en wolven. Ze sprong vrolijk de auto in, wandelde heel gemakkelijk mee en was heel dankbaar voor het eten, het water en alle liefdevolle aandacht. Ze moest natuurlijk wel het asiel in en dat vond ze vanaf het begin vreselijk… Ze is een klein meisje, dat zie je aan de beelden, en die vinden het heel erg moeilijk om zonder mensen te zijn. Ze is nu opgesloten natuurlijk en met meer dan 350 honden kunnen de drie vrouwen, die het asiel runnen, natuurlijk niet de hele dag bij haar zijn.

Zoë kan natuurlijk geadopteerd worden. Dit meisje heeft heel veel behoefte aan een lieve mama, papa, gezin, die haar de liefde en aandacht geeft die ze nodig heeft!

Zoë werd gesteriliseerd op 25 oktober 2024. Ze is 6 jaar, gezond verklaard door de dierenarts en weegt slechts 10 kg.

(geschreven op: 23 oktober 2024 (Zoë is een paar dagen geleden gered en in het asiel opgenomen) en 25 oktober 2024 (sterilisatie)