SPOED!! NIKE is 5 jaar oud en zit al jaren aan de ketting. Deze lieverd is zeer vriendelijk voor andere honden en mensen. Hij heeft lang buiten geleefd, met vele andere honden. Twee van deze honden zijn zelfs geadopteerd door Liliane Susanne Rausch!

De hele groep honden, waaronder dus ook NIKE, leefde vreedzaam op de straten. Ze deden niemand kwaad, gaven geen overlast en eigenlijk was alles okay. Helaas, zoals dat vaker gebeurt in Griekenland, werden enkele honden mishandeld en zelfs vergiftigd. NIKE werd zo erg in elkaar geslagen, dat men vreesde voor zijn leven! Hij was toen pas 1, misschien 2 jaar.

Gelukkig kon hij herstellen en het geweld naar de honden toe leek voorbij. Niets was minder waar. Op een verschrikkelijke ochtend vond men vele honden van de groep stervende, omdat zij vergiftigd waren…

Meerdere honden stierven die dag, ondanks de verwoede pogingen van het asielteam om deze honden te redden. Op de een of andere manier had NIKE kunnen weerstaan om het vergif te eten. Hij was dus ongedeerd. De twee honden die Liliane Susanne Rausch jaren later zou adopteren (Sila en Nhala) hadden ook geluk qua het vergif. Zij waren niet op de plaats waar de groep honden normaal vertoefde. Sila en Nhala waren naar een andere plaats getrokken om babies te baren. Sila en Nhala kwamen dus niet eens in de buurt van het vergif. Maar nogmaals, sommige honden stierven wel degelijk aan het vergif - een vreselijke dood die SILA, NHALA en NIKE bespaard bleef.

Het was duidelijk, dat het asielteam na het geweld en de vergiftiging maatregelen moest nemen. Eén van de opties was om de honden die nog leefden, waaronder NIKE, op te nemen in het asiel. Het asiel was toen nog niet zo groot als nu. Het bestond pas een paar jaar en men had geen plaats voor deze honden. Een heel ander probleem is dat honden die altijd van hun vrijheid hebben kunnen ‘genieten’, zwaar depressief kunnen worden in het asiel. Als je van kilometers vrijheid naar een paar vierkante meters gaat, opgesloten achter de tralies, is dat vreselijk zwaar. Natuurlijk werd geprobeerd om een thuis te vinden voor de honden die het overleefden, maar dat lukte de stichting die toen bezig was met adopties niet.

Sila en Nhala kwamen ineens terug en deze twee (moeder en dochter) brachten 16 babies! Enkele mensen die de honden niet goed gezind waren, dachten dat ze daar wel wat aan konden verdienen. Zij wilden Sila en Nhala en zeker die 16 pups verkopen. Met veel overreding kon het asielteam en de buurtbewoners die deze honden wél lief hadden voorkomen dat deze meisjes met hun babies in verkeerde handen terecht zouden komen. Men kon toen niets anders doen dan de twee moedertjes met hun 16-koppig kroost opnemen in het asiel. Tot ieders geluk werden de 16 pupjes wel meteen geadopteerd, maar de twee mama’s konden door die stichting niet geplaatst worden. Sila en Nhala bleven dus jaren lang achter in een zeer kleine kennel. Toen ze 8 en 9 jaar waren, ongeveer 5 jaar nadat ze in het asiel terecht waren gekomen, werden ze gezien door Liliane Susanne Rausch, die ze meteen opnam in haar rescue center. Het was duidelijk dat deze twee meisjes er anders nooit uit zouden komen. Sila en Nhala maken het nu goed en genieten van hun vrijheid!

Een andere hond, die het geweld en het gif overleefde, werd zo bang voor mensen, dat hij ook in het asiel moest worden opgenomen. Hij was het vertrouwen in mensen geheel kwijt geraakt door alle ellende, en zal nooit geadopteerd kunnen worden.

NIKE is de vierde en laatste hond. Hij overleefde het geweld en de vergiftiging. Hij verloor het vertrouwen in de mensheid absoluut niet. Hij kon niet in het asiel worden opgenomen. Men probeerde dat, maar hij werd zwaar depressief. Het asiel heeft maar 2 foster huizen en die zitten meer dan vol met ernstige zieke honden en zeer kwetsbare (flessen)pups en kittens. In een foster huis in Griekenland kon en kan dus ook niet…

Het enige wat toen nog overbleef, was hem ‘buitenshuis binnen’ te houden. Hij moest voor zijn eigen veiligheid aan de ketting worden gelegd in een tuin, die reelijk omheind is. De tuin kan niet geheel veilig worden gemaakt, maar in ieder geval geeft de omheining een beetje een barrière voor onverlaten om die tuin te betreden. NIKE moest aan de ketting, omdat hij op iedereen blij af loopt … en dat is duidelijk niet veilig. Je moet er niet aan denken, dat iemand naar de omheining loopt. Niet over de omheining wil, omdat hij dan privé gebied betreedt en NIKE dan lokt om hem gif te geven in iets lekkers.

NIKE leeft nu dus al drie jaren aan de ketting. Eén per dag gaat een vrijwilligster van het asiel met hem wandelen. Soms lukt dat niet en komt hij maar wekelijks van de ketting af voor een wandeling. Hij is dan blij, maar dit is natuurlijk geen leven voor een hond. Aan de ketting, weinig vrijheid, alleen … NIKE is absoluut een schat van een hond en hij behoort in een Platinum Mand.

In de fotogalerij zie je twee soorten beelden. Foto’s en videos zoals hij leeft: aan de ketting én tijdens zijn dagelijkse (soms wekelijkse!) wandeling met de vrijwilligster van het asiel. Je kunt zien dat hij aan de ketting echt depressief is en met de vrijwilligster blij.

NIKE is ca. 5 jaar. Hij is sociaal en vriendelijk, maar mensen en honden. Hij is gecastreerd. De dierenarts heeft hem gezond bevonden. Hij weegt ca. 21 kg.

Tot slot: NIKE heeft een huis met tuin nodig. Een appartement of flat zal hij niet aankunnen.